آنگولا
جمهوری آنگولا کشوری است در جنوب غرب آفریقا . پایتخت آن لوآندا است. زبان رسمی آنگولا زبان پرتغالی ، جمعیت آن 18 و نیم میلیون نفر وواحد پول آن کوانزا است.
جغرافیا
آنگولا کشوری بزرگ در جنوب غرب آفریقا و در کناره جنوبی اقیانوس اطلس، بین نامیبیا و جمهوری دموکراتیک کنگو واقع شدهاست. میزان بارش سالانه از 25 سانتی متر در شمال، تا 60 سانتی متر در جنوب این کشور، متغیر است. پستترین نقطه آنگولا در ساحل اقیانوس اطلس همسطح آبهای آزاد دنیاست و بلندترین نقطه آن مورو دموکو با 2620 متر ارتفاع است. طول خطوط ساحلی آنگولا با اقیانوس اطلس از سمت غرب به 1600 کیلومتر میرسد.
کابیندا یک ناحیه جدا شده از خاک اصلی کشور آنگولا میباشد که در قسمت شمال رود کنگو واقع شدهاست.
بخش اعظم کشور آنگولا را فلاتها پوشاندهاند (فلات بیه و لوآندا مهمترین فلاتها هستند)، جلگه ساحلی (کناره اقیانوس اطلس) که از جنوب به طرف شمال امتداد دارد. در قسمتهای جنوبی باریک و در شمال عریضتر میگردد. جلگه داخلی آنگولا در شمال بوسیله رودخانه کنگو و در جنوب بوسیله رودخانه کوبانگو، قسمتی از مرز بین المللی را تشکیل میدهند. رودخانه زامبزی که 2575 کیلومتر طول دارد و به اقیانوس هند میریزد از طرف منتهیالیه قسمت شرقی آنگولا جاری میشود از دیگر رودخانههای مهم این کشور میتوان کوننه، کوانزا و کویتو را نام برد.
مناطق غربی آنگولا به لحاظ مجاورت با اقیانوس اطلس، آب و هوایی اقیانوسی دارد، ولی مناطق شمالی این کشور دارای آب و هوایی سرد و کوهستانی است و بیشتر مناطق شرقی هم آب و هوایی گرم و مرطوب دارند. جلگه داخلی به خاطر ارتفاعش یک آب و هوای معتدل و بارانی متناوب دارد. ماههای خرداد تا شهریور خشکترین و سردترین ماهها مهر تا اردیبهشت با میانگین بارندگی 152 سانتیمتر در شمال شرقی میباشد.
مذهب
مردم آنگولا مسیحی هستند که بیش از نیمی از آنها پیرو مذهب کاتولیک رومی و یکچهارم نیز پروتستان هستند.
اکثریت مردم آنگولا از مردم سیاهپوست بانتو-تبار هستند که 36 درصدشان به قوم اوویمبوندو، 25 درصد به قوم آمبوندو و بقیه به دیگر اقوام تعلق دارند.
کشور آنگولا یکی از کشورهای صادرکننده نفت است که بیش از 60 درصد تولید ناخالص داخلی خود را از طریق فروش نفت تامین میکند و نفت مورد نیاز خود را پس از اینکه در خارج از این کشور به انواع فرآوردهای نفتی تبدیل شد وارد میکند، ولی دو سوم مردم این کشور در فقر زندگی میکنند.
آنگولا که در بهار 2002 از یک جنگ داخلی 15 ساله به در آمد امروزه به دومین تولیدکننده بزرگ نفت قاره آفریقا بعد از نیجر تبدیل شدهاست و آمریکا دومین کشور خریدار نفت خام آنگولاست.آنگولا که سومین اقتصاد آفریقای جنوب صحرا پس از آفریقای جنوبی و نیجریه است، خود را از هم اکنون در زمره کشورهای نوظهور اقتصادی جهان میبیند. پرتغال که استعمارگر پیشین آنگولا بود هم اینک خود با مشکل بزرگ بیکاری روبهرو است و شمار زیادی متخصص پرتغالی برای کار به آنگولا مهاجرت کردهاند.آنگولا عضو اتحادیه آفریقا، سازمان ملل متحد و کمیته هماهنگی توسعه در آفریقا است.
از اواخر قرن پانزدهم آنگولا مستعمره پرتغال بود. در قرن بیستم، کارکشی اجباری، اخذ مالیاتهای سنگین و تبعیض از سوی مهاجران پرتغالی به تحریک ملیگرایی انجامید. سرکوبی تمامی اعتراضات سیاسی از جانب پرتغال منجر به بروز جنگ چریکی در 1961 شد. وقتی استقلال بالاخره در 1975 اعطا شد، سه جنبش رقیب چریکی برای به دست آوردن کنترل کشور به نبرد پرداختند. جبهه خلق برای آزادی آنگولا، با پشتیبانی شوروی و کوبا، تحت رهبری آگوستینو نتو برتری یافت و همچنین موفق به دفع تهاجمی از جانب افریقای جنوبی شد. در دهه 1980، سربازان کوبایی به پشتیبانی از دولت جلهه خلق برای آزادی آنگولا در برابر جنبش یونیتا به رهبری جواناس ساویمبی با پشتیبانی آفریقای جنوبی در جنوب ادامه دادند. در 1990 مداخله خارجیان در جنگ داخلی پایان یافت و در 1991 با آتشبس توافق شد. در 1992 پس از خودداری یونیتا از پذیرش نتیجه انتخابات چند حزبی، نبرد بین این جنبش و جبهه خلق برای آزادی آنگولا دوباره از سر گرفته شد.
اقتصاد
نیمی از جمعیت بزرگسال در بخش کشاورزی و عمدتا تولید فرآوردههای غذایی مشغول هستند. فرآورده عمده صادراتی قهوه است. بخش زیادی از جمعیت این کشور، در کار کشت ذرت و قهوههستند. آنگولا دارای منابع زیر زمینی بسیار غنی، نظیر: نفت ، الماس، آهن و منگنز، مس ، طلا بوده و بیش از نیمی از درآمد کشور، از فروش نفت حاصل میشود. مراکز صنعتی و بویژه، نساجی ، بیشتر در کنار پایتخت دایر می باشند نیمی از جمعیت بزرگسال در بخش کشاورزی و عمدتا تولید محصولات غذایی مشغول هستمد. محصول عمده صادراتی قهوهاست.
سومین اقتصاد آفریقای جنوب صحرا پس از آفریقای جنوبی و نیجریه، آنگولا خود را از هم اکنون در زمره کشورهای نوظهور اقتصادی جهان میبیند. در پی موفقیت آشتی ملی، پس از چندین دهه جنگ داخلی، آنگولا از یک ثبات سیاسی برخوردار است که جذب سرمایهگذاران خارجی بهویژه چینیان را درپی داشتهاست.
در پی برقراری آتش بس و پایان جنگ داخلی در کشور آفریقایی آنگولا در سال 2002 میلادی، ساختمانسازی در لوآندا پایتخت این کشور به شدت گسترش یافت. وضعیت جغرافیایی این شهر به گونهای است که تنها گنجایش سکونت 500 هزار تن را دارد در حالیکه اینک بیش از پنج میلیون تن در این شهر زندگی میکنند و همین مسئله موجب شده که زندگی در آن برای خارجیهایی که به این کشور سفر کرده و به کار و زندگی مشغولند به گونهای پرهزینه شود که به گرانترین پایتخت جهان مبدل شود.
پرتغال که استعمارگر پیشین آنگولا بود هم اینک خود با مشکل بزرگ بیکاری روبهرو است و شمار زیادی متخصص پرتغالی برای کار به آنگولا مهاجرت کردهاند. از پانصدوسی و دو موسسه خارجی در آنگولا – که 40 درصد تولید ناخالص داخلی را کنترل میکنند -، 38 درصد پرتغالی و 18٬8 درصد چینی هستند. در حالی که پرتغالیهای مقیم آنگولا در سال 2003 حدود بیست و یک هزار نفر بودند، در سال 2011 تعداد آنها از صد هزار نفر تجاوز میکند. بر اساس گزارشهای کنسولگریهای آنگولائی، تعداد واقعی دو برابر این رقم است.
شرکت نفت دولتی آنگولا روز 24 فوریه 2012، 5 اسفند 90 اعلام کرد که به دلیل تحریمهای بین المللی علیه ایران ، از حضور در یک پروژهٔ هفت و نیم میلیارد دلاری گاز در ایران منصرف شدهاست. سهم شرکت نفت آنگولا در پروژه فاز 12 پارس جنوبی بیست درصد بود که این شرکت نفتی اعلام کرد به دلیل تحریمهای بینالمللی ایالات متحده آمریکا علیه ایران از این پروژه کنارهگیری کردهاست.
فرهنگ مردم انگولا مخلوطی از فرهنگ قدیم تلفیق شده با فرهنگ اروپایی هست